Mijn Tweelingtante

Ik heb dus een moeder en een tante. Ik heb wel meer, maar de rest is nu even niet van belang voor dit verhaal. Voordat ik dit verhaal goed kan beginnen is het noodzaak dat je weet dat mijn moeder en mijn tante tweeling zijn. Zeg maar zo’n tweeling die samen in een ei zaten. Ze lijken zo erg op elkaar dat ik vroeger dubbel ‘mama’ zei. Als je ze niet zou kennen lijken ze op elkaar als een linker en een rechter schoen. Als je ze wel zou kennen lach je iedereen uit die ze niet uit elkaar kan houden, maar dat is nu niet van belang. Mijn oma heeft vroeger bedacht dat het handig zou zijn als beide de afkorting ‘Mar’ zouden krijgen voor hun namen. Ik zou niet weten waarom, misschien wilde mijn oma zichzelf in dekken voor wanneer ze net de verkeerde zou roepen.

Al twee jaar zit ik samen met mijn gezin bij de duurste sportschool in de stad. Zo’n sportschool met zwembad en overdreven dure sapjes. Ik zit ook bij deze dure sportschool, omdat wij ‘een familiepas’ hebben. Op een normale zaterdag kwam mijn tante op bezoek. Dit was die tweelingtante. Zij is van de sport. Zij heeft niet alleen een carrière in de sport maar ze houdt ook van sporten. Als je met haar naar de sportschool gaat weet je tenminste zeker dat je 6 dagen mank loopt van de spierpijn. Dus toen mijn tweelingtante naar ons huis kwam en de sportpassen zag liggen stelde zij voor naar de sportschool te gaan. Is toch aanlokkelijk zo´n plek waar zij zich helemaal thuis voelt + Zwem- en stoombad. Ze vroeg ons allemaal mee, maar wij zagen de zes dagen na dit bezoekje niet helemaal zitten, dus ze ging alleen.

Dat mijn tante geen lid was van de dure sportschool was natuurlijk geen probleem. Mijn tante en moeder hebben een tijdje samen gedaan met één rijbewijs en dat ging ook prima. Het zelfde uiterlijk en dezelfde naamletters, simpel toch. Ze ging weg in mijn moeders sportkleding, want ze had zich niet voorbereid op een dagje sporten en dat was dat. Ik weet nog dat mijn moeder tegen haar zei: ‘Ga nou niet met allemaal random mensen lopen lullen, want dan krijg ik volgende week allemaal vragen waar ik niks mee kan’. Dit gebeurde wel vaker. Als ik met mijn tante op stap was, kwam ik best vaak kennissen van mij tegen die dan tegen haar begonnen te praten alsof zij van alles wist en hun al jaren kende. Zij stemde dan altijd maar in met het gesprek, terwijl ze geen idee had waar zij het over hadden.

Ik was er niet bij toen mijn tweelingtante de sportschool in ging uit angst voor de zes dagen spierpijn, maar ik was er wel bij toen mijn moeder de week daarna de sportschool inliep. Dat ging ongeveer zo:

We waren nog geen 3 minuten binnen of de eerste onbekende kwam naar mijn moeder toe: ‘echt fijn die les van vorige week, bedankt nog!’ M’n moeder reageerde nogal verward: ‘graag gedaan?..’ We werden alweer aangesproken door de volgende: ‘Je zou hier moeten werken!, super goed gedaan’. Daarna bleef het maar komen met: ‘Hey Mar, leuk je weer te zien’ tot ‘Dankzij jou doe ik nu deze oefening thuis!’.

Bleek achteraf gewoon dat die gekke tante van mij die sportschool is ingelopen en daar gewoon een halve dag heeft gesport, gechilled en gezwommen. Ze had vrienden gemaakt, wantja, ze was alleen gegaan. Dat is in een stad als Amsterdam (waar zij vandaan komt) niet meer dan normaal, dat je tegen iedereen gaat praten. Mijn tante doet dat eigenlijk altijd, daarom zei m’n moeder nog zo… Dat was nog niet eens het ergste, het ergste was het volgende. Bleek dat zij zich had ingeschreven voor een les bodypump in een danszaal op de bovenste verdieping van de sportschool. De lerares kwam niet opdagen. Zij en nog 80 deelnemers waren nogal teleurgesteld, maar zij had even bedacht de les over te nemen. Mijn tante geeft zelf al jaren conditietrainingen dus waarom niet. Ipod in de speakers en gaan. Er waren die les blijkbaar een hoop tevreden klanten en hadden zich weer ingeschreven voor de les van ‘Mar’..

Dus deze week: succes mams je kan het.