20 Augustus 2020

Ten eerste moet je weten dat ik zo’n persoon ben die nooit stil kan zitten. Het was mij verteld toen de moeder van mijn beste vriend op ons oppaste en het wordt mij nog steeds verteld ‘zit een keer stil’. Vol goede moed begin ik te schrijven aan dit verhaal net als dat ik vol goede moed zin heb in morgen. Op werk zal ik ze versteld doen staan. Hier ben ik oprecht van overtuigd. Ik wed op mijzelf. Ik moet zeggen als ik achteraf kansberekening had toegepast was het niet de meest verstandige keuze, maar iemand moet op mij wedden dus let’s go. Ik ben Romy, gaat het toch fout?, dan fixen we het wel weer.

Bovenstaande intro stukje had ik geschreven toen ik nog de baan had, waar ik vorige week ontslag heb genomen. Het akkefietje wat ik op dat werk had was niet erg genoeg om te stoppen en het was wel zeker opgelost met hetzelfde enthousiasme als dat ik deze intro schreef, maar het volgende akkefietje zorgde toch voor mijn ontslag. Het was zeker geen opgeven. (Dont judge a blogg by it’s intro?)

Een goede vriend zei ooit tegen mij: ‘Jij wil altijd elk baantje’. Nou is dat opzich niet waar.. Het gebeurd gewoon vaak dat ik mij in een positie bevind waarin ik weer wat nieuws kan proberen. Ik gok dat deze magische tijd ooit op zal houden, maar wat waarschijnlijk niet op zal houden is mijn nieuwsgierigheid naar de groenheid van het gras aan de andere kant. Wat ik verwacht dat ook niet zal ophouden is het volgende: Ik check niet alleen de ‘groenheid’ aan de overkant, maar ik ga er ook voor strijden de overkant zó netjes te maaien dat elke omwonende tuinman versteld zal staan. Soms pakt het goed uit, soms val ik met mijn neus in .. het gras?

Dit verhaal begon met de eerste alinea (een onafgemaakt verhaal) maar gaat verder met mijzelf die nog steeds niet uit is over mijn keuze in mijn toekomstige carrière.

18 september 2020

Een baan kan veel zeggen over een persoon. Wat iemand doet is een deel van wie die persoon is. Het zou best gek zijn als je een baan zou hebben waar je totaal niet achterstaat (tenzij je geen keus hebt). Het zou voor mij bijvoorbeeld gek zijn als ik zou solliciteren voor de parttime positie van drummer in de hardrockband: ‘DTC’ (Death to Children) en op de andere dagen als kleuterjuf zou werken en zou spelen met mijn schattige nichtjes. Daarnaast zegt een baan veel over je als persoon richting andere mensen. Het is niet dat ik veel waarde hecht aan wat andere mensen van mij vinden, maar als ik zou zeggen dat ik overal schijt aan heb is dat ook een leugen. Ik kan denk ik het beste uitleggen wat ik hiermee bedoel met een vergelijking.

Gelukkig vind ik dat er heel veel beroepen en functies wèl bij mijn toekomstige fictieve feestjes passen, maar nu is er een volgend probleem. Sommige banen zijn alleen leuk om te kunnen zeggen, maar niet om daadwerkelijk uit te voeren.

Even terug naar het feestje: ‘Jongens ik moet gaan, moet morgen vroeg op om de criminaliteit in het bedrijfsleven kapot te maken’. Dus iedereen op dat feestje is diep onder de indruk en ik kan vet cool weglopen. De volgende dag zit ik als administratief medewerker van een bedrijfsjurist inkoopcontracten te beheren van negen tot vijf. Waar ik persoonlijk waarschijnlijk wel het beste van zou kunnen maken, maar niet fluitend voor zou opstaan.

Dan is er nog een laatste probleem. Dit is ook een van de redenen waarom ik niet gewoon prima blij ben om ‘gewoon juf’ te zijn. ‘Gewoon juf’ zeg ik trouwens met het diepste respect, want voor alsnog is dit een beroep waar ik veel over weet en waar echt veel meer bij komt kijken dan alleen veel vakantie (dit is een discussie voor een andere dag). Ik heb het over het probleem dat ik snel uitgekeken ben op dingen. Van golfbalzoeker tot onderwaterlasser tot gewoonweg juf zie ik in elke baan terug dat er een moment komt dat ik denk: ‘Ik heb het wel weer gezien, wat gaan we nu doen’. Dit is natuurlijk verschrikkelijk, omdat dit er voor zorgt dat je jezelf de kans niet geeft om ergens oprecht SUPER GOED in te worden.

Op dit moment zijn alle opties weer open. Ik hou van dit soort periodes, omdat je dan weer een beetje dat gevoel van vroeger terug krijgt. Misschien kan je ècht alles worden wat je wil en nu is alles weer een optie!

Ik moet dus in de aankomende periode gaan filteren. Ik ga zoeken naar een baan die ik met een gerust hart op feestjes kan benoemen en waarvoor ik oprecht fluitend mijn bed voor uit kom. Een baan waarin ik niet binnen 3 maanden ben uitgekeken op elk aspect hiervan. Desnoods en dit is waarschijnlijk het geval, twee banen om de diversiteit erin te houden. Ik heb mezelf tot 1 oktober gegeven. Dat zeg ik nu wel heel stoer, maar de waarheid is dat mijn bankrekening mij tot die periode heeft gegeven.

Daarnaast moet ik nog rekening houden met de ‘normale dingen’ zoals kan ik mijn talenten in mijn baan kwijt en is het wel realistisch haalbaar om een bepaald beroep te kiezen (reistijd, ervaring, diploma’s), want dat is ook niet onbelangrijk.

Ik zit nu in ieder geval niet stil en misschien is dat wel een slecht idee. Hoewel mijn vader mij ‘een luie flikker noemt’, omdat ik wel geteld 8 dagen geen werk heb is het bij mij nooit stil of rustig. Genoeg te doen eigenlijk.

Ik wil dit stuk afsluiten door jullie te vertellen dat ik eerlijk gezegd geen enkele stress voor de toekomst voel en ik ervanuit ga dat mijn toekomstige feestjes met geweldige gedagzeggingen af kunnen worden gesloten.

Ik kan je wel zeggen dat ik op de feestjes van deze week (die wegens Corona allemaal fictief zullen zijn) ga zeggen: ‘Jongens gaan jullie nu al naar huis? Ik hoef morgen niet vroeg op’.

P.s Weet jij enige leuke beroepen of functies die je bij mij vind passen schroom niet en gooi het lekker in de reacties hieronder.

P.P.S Mocht je mijn schrijfstijl leuk vinden, dan kan je lid worden van de site. Hiermee krijg je een berichtje wanneer ik een stukje heb geschreven. Het is gratis en ik spam je mailbox niet vol.