24 September 2020

Ik ben een beetje zenuwachtig. Misschien een beetje boel zenuwachtig. Er is een traditie die ik met mezelf heb. Al zeg ik het zelf, het is een geniale traditie. Moet wel zeggen dat deze keer de timing van de traditie niet heel lekker valt. Ik ben best wel bang dat ik mezelf ga teleurstellen. Jongere Romy zal hier waarschijnlijk niet blij mee zijn.

Misschien dat toekomstige Romy niet blij gaat zijn met het feit dat ik nu mijn privé brieven aan het hele internet onthul, maar zij heeft nog geen recht van spreken. Ik ben er van overtuigd dat je verschrikkelijk eerlijk moet zijn om mensen te boeien en mensen punten van herkenning te geven, dus let’s go.

In dit verhaal komen meerderen personages voor: Kleine Romy uit 2011, Afgestudeerde Romy uit 2014, Pabo Diploma Romy uit 2018, Romy (nu) en toekomst bijna 30 Romy.

Ooit lang geleden toen ik een kleine Romy was, heb ik mezelf een brief geschreven. De eerste brief was aan de van de middelbare school afgestudeerde Romy. Ik schreef deze brief toen ik zelf in de derde klas zat. In deze brief was ik nogal hard naar mezelf over hoe ik vond dat ik mijn diploma in maximaal vier jaar moest halen. Achteraf best knap als de HAVO 5 jaar duurt en als ik blijkbaar in de derde klas nog steeds niet eens tot 5 kon tellen. Ik kon het mezelf niet vergeven als ik een jaartje bleef zitten. Naast deze ambitie moest ik van mezelf ook meegezongen hebben in de toen bestaande schoolband en ik moest van mijzelf een keer mijn haar een knal-kleur hebben geverfd. De brief was kort en krachtig en de boodschap was duidelijk. Omdat we toch helemaal eerlijk zijn, stond er onderaan deze brief ook een wens. ‘Ik hoop dat je na je afstuderen niet alleen een groter brein hebt, maar ook grotere borsten, je bent dan al 16!’

Ik kan je vertellen dat middelbare school afgestudeerde Romy erg blij was deze brief te openen. Niet alleen was het voor mij een groot succes dat ik deze brief zo lang had bewaard, zonder hem kwijt te raken, maar ook de inhoud was fijn om te lezen. Inderdaad had ik, zonder te blijven zitten, mijn diploma gehaald. Spannend was het ZEKER WEL, maar daar hebben we het nu niet over. Wat betreft de schoolband had ik dan wel niet meegezongen, maar ik had mijn eigen band gestart. Hiermee had ik opgetreden voor een volle Flint (een van de beste avonden van mijn leven). Als laatst was er ook zeker een tijd geweest waarin ik rondliep met een knalrood kapsel. Vrienden van toen zullen het nooit toegeven(zoals bijvoorbeeld de jongen op de foto), maar ik kon het best hebben. Die grote cup-maat wens ging hem niet worden, maar dat is een goed punt om mee te nemen in mijn brief aan toekomst Romy en eventueel aan te kaarten bij de grote Romy-vergadering.

Afgestudeerde middelbare school Romy schreef ook een brief. Deze Romy kon al een stuk beter spellen (ze was dan ook afgestudeerd), maar het was nog niet echt iets om over op te scheppen. Deze Romy was een stuk aardiger, maar niet minder ambitieus. Ik mocht van Afgestudeerde Romy vooral een beetje raar blijven en daarnaast zou ik volgens haar niet alleen mijn pabodiploma hebben in 2018 maar ook zeker mijn rijbewijs en eventueel een auto. Hier was het verdere rijtje waar pabodiploma Romy aan moest voldoen:

• Je kan goed salsa dansen
• Je hebt een goed lopende blog
• Je hebt ‘…’ eindelijk gezoend
• Je hebt een sixpack
• Je bent een grote reis aan het plannen
• Je bent nog steeds God’s kind
• Je familie is nog steeds awesome
• Je hebt aankomende zaterdag avond wat te doen, je bent geen nerd.
• Je hebt vier jaar gehad, je kamer is EINDELIJK opgeruimd.

Laten we even naar 2018 gaan. Ook pabodiploma Romy was eigenlijk erg tevreden deze brief te lezen. In deze tijd had ik beide diploma’s in mijn zak, kon ik een aardig rondje draaien op mijn salsa hakken, was mijn relatie met God en familie versterkt en had ik de tickets naar Vietnam en Amerika in mijn documenten. Mijn kamer was nog steeds een varkensstal, die sixpack was nog niet echt zichtbaar en ook die jongen heb ik nooit gezoend, waardoor ik ook niet kon zeggen dat hij dan die sixpack had zodat ik dat punt op die manier kon afstrepen.

Laten we wel wezen, 8/10 is een hoog cijfer. Cum laude zelfs. Helaas had ik mijn Pabodiploma binnen met een 7,9 en is dat weer een heel ander verhaal, ook daar kom ik op terug.

Pabodiploma Romy was 20. Zij schreef een brief naar de Romy van nu: 23 jarige Romy. De brief ligt nu voor mij en ik kan ze nu openen. Ik heb er blijkbaar werk van gemaakt toen ik 20 was, want de brief heeft een deel 1 en een deel 2. Hoe hard ik ook terug graaf naar het moment van schrijven… Ik kan me eigenlijk amper nog herinneren wat ik erin heb gezet. Omdat er twee delen zijn, ben ik wel een beetje bang dat pabodiploma Romy verwacht dat ik een hele waslijst aan doelen heb bereikt die in drie jaar totaal niet realistisch zijn..

Ik hoop dat ze een beetje aardig voor mij is. Ik weet in ieder geval wel dat ik voor toekomst Romy wat leuke dingen heb in de nieuwe brief.

Het was super raar en grappig om dat stukje vanuit 2014 te lezen over die ‘goed lopende blog’. Ik wist helemaal niet dat mijn onderbewust zijnde dat toen al leuk vond. Goed en leuk om te zien dat de gedachten die als kind worden gevormd toch in een bepaalde manier vorm krijgen.

Ik geef jullie een gemeen einde. Ik open de brief pas morgen en zal een stukje schrijven over wat ik er van vond op een later moment. Ik geef jullie ook een Tip. Schrijf eens een brief aan jezelf. Misschien dat je niet zoals ik een hele waslijst aan doelen moet stellen, maar iets wat je jezelf later toewenst. Je toekomstige ik vind het vast geinig om te lezen.

Afbeeldingen